Ταξιδεύοντας έχεις την ευκαιρία να δεις μνημεία, αρχιτεκτονικούς θησαυρούς, πανέμορφα τοπία φύσης, ανθρώπους διάσημους και ισχυρούς, αλλά και τεμένη, χώρους λατρείας και γαστρονομικούς παραδείσους.
Παρ’ όλα αυτά, η άλλη όψη μιας πόλης, μιας αόρατης πόλης, είναι το δικό μου ζητούμενο. Ήρωες οι καθημερινοί άνθρωποι, που ζουν, φωνάζουν, μιλούν, χορεύουν, κλαίνε, δουλεύουν, ζητιανεύουν, κάθονται, δημιουργούν ένα σκηνικό χάους σε αόρατες γειτονιές και δρόμους. Αυτές τις σκηνές καδράρω, προσπαθώντας να βάλω τη δική μου τάξη στην αταξία αυτού του κόσμου. Σε μια αόρατη και ασήμαντη –για κάποιους– πόλη, με αόρατους και ασήμαντους –για κάποιους– ανθρώπους, όχι όμως για μένα. Για μένα είναι οι ήρωες της ιστορίας που καταγράφει ο δικός μου φακός…
Ακούω τις φωνές τους, βλέπω τις κινήσεις τους, παράλληλα με τις σκέψεις μου, προσπαθώντας να απομονώσω με τον φακό μου κομμάτια από το χάος και το τυχαίο, να κόψω κομμάτια και στιγμές από τις ζωές ή τα έργα των απλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες…
Ο δρόμος ως μέσο, ως ταξίδι, ως αφετηρία και τέλος. Όλα είναι δρόμος, η ζωή, το νερό, η κίνηση, οι σκέψεις. Μέσω του δρόμου, εναέριου, θαλάσσιου ή στεριανού, ταξιδεύω και αναζητώ εικόνες, χωρίς τρίποδο, χωρίς πολλή σκέψη, σχεδόν ενστικτωδώς, καδράρω και φωτογραφίζω. Προσπαθώ να μην επεξεργάζομαι εκ των υστέρων τις φωτογραφίες μου. Δεν κροπάρω σχεδόν ποτέ. Συνθέτω την εικόνα στη λήψη και την αφήνω να πάρει τον δικό της δρόμο.
Αυτός είναι ο τρόπος μου. Με ενδιαφέρουν τα πάντα, οι άνθρωποι, τα ζώα, τα κτίρια αλλά και ό,τι μας περιβάλλει, φυσικό ή κατασκευασμένο.
Παράλληλες φωνές, παράλληλες ζωές, κόσμος, άνθρωποι που συνθέτουν τόσο διαφορετικές αλλά και τόσο ίδιες ζωές παντού στη Γη…

Νάσος Ναλμπάντης